Pier Stornebrink

Pier Thomas Stornebrink (Wirdum,1853-Roermond,1910) opgegroeid in het Friese Wirdum, was aanvankelijk net als zijn vader en grootvader timmerman, maar ontwikkelde zich tot volleerd vakman, aannemer en architect. Raakte bevriend met architect Cornelis van Dijk (kerk te Maasbommel, Batenburg). Van de paters Franciscanen kreeg van Dijk in 1887 de opdracht voor de bouw van een kloostercomplex met een voor iedereen toegankelijke, neogotische kerk te Alverna (Wijchen). Stornebrink was als compagnon van Cornelis van Dijk verantwoordelijk voor de uitvoering van de bouw. (Het gehele complex inclusief de kerk is in 1981 afgebroken.) De franciscaanse opdrachtgevers waren dusdanig tevreden over het werk van Stornebrink, dat de bouw van de nieuwe Judocuskerk in Hernen door de franciscaanse bouwpastoor onderhands gegund werd aan Stornebrink. Pater Wilhelmus van Straelen was destijds pastoor van de franciscaanse parochie Hernen-Leur. (De Franciscanen opererend vanuit het aan de overkant van de Maas gelegen graafschap Megen hebben ervoor gezorgd dat de bewoners van het land tussen Maas en Waal ook tijdens de jaren van de Reformatie voor het katholieke geloof behouden bleven.)
Tijdens de bouw van de Judocuskerk was Stornebrink niet alleen architect, maar ook hoofd-aannemer en tevens zijn eigen uitvoerder en opzichter. Geen gelukkige combinatie. Al vrij snel na het gereedkomen van de kerk bleek als gevolg van slecht bouwen en slecht toezicht een ingrijpende restauratie nodig. Uiteindelijk bleek de begroting met liefst 115% te zijn overschreden.

Tijdens de bouwwerkzaamheden in Alverna en Hernen woonde Pier Stornebrink met zijn gezin aan de Markt te Wijchen (1885-1896). Vlakbij in een leegstaand schoolgebouw had hij een bouwloods (Bauhütte) ingericht. Ten behoeve van de bouw en de inrichting van het kloostercomplex in Alverna en de kerk in Hernen werden onder leiding van de destijds bekende beeldhouwer Petrus de Leeuw uit Den Bosch door kunstenaars en degelijke vaklui ontwerpen van Stornebrink en de Leeuw uitgevoerd. Het was een rondreizend gezelschap van beeldhouwers, schrijnwerkers, beeldsnijders en ornamentmakers, trekkend van Bauhütte naar Bauhütte, van opdracht naar opdracht.
Stornebrink was ervan overtuigd dat het kerkgebouw en de inrichting van de kerk samen Gods lof dienden te zingen. Hij zag de kerk dus als een ” Gesamt Kunstwerk”, en hield bouw en inrichting het liefst in eigen hand. Van het kerkmeubilair zijn ondermeer het hoogaltaar, de preekstoel en de communiebank in eigen werkplaats gemaakt.
Stornebrink paste verschillende stijlen toe, zowel neogotisch als neoromaans als neorenaissancistisch. Hij combineerde verschillende stijlen tot een bouwstijl (eclectisch). Bouwde naast enkele kerken ook diverse bedrijfsgebouwen en herenhuizen.
Na Hernen bouwde hij voorzover bekend nog de Willibrorduskerk (1895) in Heeswijk en Martelaren van Gorcumkerk (1895) in Bernsdijk (Kaatsheuvel). De laatste jaren van zijn leven woonde hij in Amsterdam. Hij overleed onverwachts in 1910 tijdens een bezoek aan Roermond.

Tussen Maas en Waal
Judocuskerk te Hernen (1892)

Bron
H.L.J. Kolks, Rondom St. Judocus. De 100-jarige kerk van Hernen en Leur (1993)
St. Willibrordus, Heeswijk, Verhalen in glas en lood, Glas-in-loodramen in Maas en Meierij