Druten, Ewaldenkerk
De Kerk
De H.H. Ewaldenkerk te Druten is gebouwd in de periode 1874-1877 naar een ontwerp van architect Pierre Cuypers (1827-1921). Het is een driebeukige kruisbasiliek in neo-gotische stijl met een forse toren met hoge spits en vier hoektorentjes en vier hoekpinakels op de eerste geleding. Onder in de toren die tegen de westzijde van het schip staat, bevindt zich de hoofdingang. Georiënteerd. Het priesterkoor heeft een vijfzijdige koorsluiting en een stenen kruisribgewelf in schoon metselwerk.
Opgetrokken in baksteen. Om kosten te besparen werden de stenen in eigen beheer gebakken in een speciaal voor de bouw van de kerk geëxploiteerde steenoven. Na het gereedkomen van de kerk is de steenoven overgenomen door dhr. A.C.J. Derichs en N.A. Geldens. Zij en hun opvolgers hebben de oven als steenfabriek voortgezet, uitgebouwd en met succes tientallen jaren geëxploiteerd onder de naam Dakpannen- en Steenfabriek Dericks & Geldens (1878-1978).
Architect Cuypers was zo tevreden over de kwaliteit van de geleverde stenen dat de Drutense steenfabriek ook de stenen in alle mogelijke vormen en kleuren mocht leveren voor de bouw van het Rijksmuseum en het Centraal Station in Amsterdam, waarvan hij de architect was.
Op de viering een open klokkentorentje met naaldspits. Opmerkelijk zijn de reeksen topgevels met zadeldaken langs beide zijgevels.
In 1944 raakten kerk en toren met de fraaie spits van 67m zwaar beschadigd. De nieuwe torenspits kon pas in 1959 naar ontwerp van architect H.C. van de Leur in verkorte vorm herbouwd worden. Hendrik van de Leur ontwierp ook de kerk in Deest.
De Ewaldenkerk is de belangrijkste Cuyperskerk in Gelderland. Ook de inventaris (preekstoel, altaren, kruiswegstaties e.d.) zijn voor een groot deel geleverd door de Roermondse kunstwerkplaats Cuypers-Stoltzenberg.
Ter vervanging van de oude bouwvallige (middeleeuwse) Waterstaatskerk uit 1822.
Rijksmonument nr 409259