Balgoy, Johannes de Doperkerk
De Kerk
De Johannes de Doperkerk te Balgoy is gebouwd in de jaren 1913-1914 naar een ontwerp van architect Jan van der Valk (Rotterdam, 1873-Tilburg, 1961). Het is een kruiskerk met neoromaanse en neogotische elementen met een dominerende viering, met in de apsis het priesterkoor (gericht naar het oosten), een grotendeels houten overwelving, met een toren, waarin zich de hoofdingang bevindt, en die tegen de linker(noorder)transeptarm staat.
De transepten samen zijn bijna net zo lang als de lengte van de hele kerk.
Het gebouw geeft vanbinnen de indruk van centraalbouw, vanbuiten een tamelijk onoverzichtelijk geheel. Georiënteerd.
Ter vervanging van de voormalige Waterstaatskerk uit 1835. Bij sloop bleef de middeleeuwse toren behouden (locatie elders,Torenstraat).
De kerk in Balgoy is een van de laatste nog bestaande kerkgebouwen van Jan van der Valk.
Bij de inval van de Duitsers op 10 mei 1940 wilde het Nederlandse leger de kerktoren opblazen. De poging mislukte, omdat er onvoldoende springstof werd gebruikt. De toren bleef staan, maar de schade aan de kerk was enorm en alle ramen sneuvelden. Al in 1941 werden nieuwe glas-in-loodramen geplaatst door glasatelier J. van Leeuwen/Van leeuwen Glasschilderkunst uit Geldrop. De bouwschade werd tussen 1941 en 1942 hersteld onder leiding van architect J.G. Deur uit Nijmegen.
A.G. Schulte, Balgoy in: Het Rijk van Nijmegen-westelijk gedeelte, de Monumenten van Geschiedenis en Kunst (Den Haag, 1982) 294, 295
