Hendrik/Henri van Tulder

Hendrik van Tulder (Tilburg, 1819 – Schaarbeek, 1903), behalve als architect, ook werkzaam als ontwerper en stedebouwkundige. Evenals Pierre Cuypers pionier van de neogotiek in Nederland; bouwde in deze stijl een groot aantal kerkgebouwen, vooral in Brabant. Opgeleid aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen in het neoclassicisme en de neogotiek. Vestigde zich als architect in Tilburg. Werkte aanvankelijk in neo-classicistische stijl, maar ook al vrij snel vanaf ca. 1853 in de nieuwe neogotische stijl. Evolueerde geleidelijk in de richting van de “echte” neogotiek, zoals ontwikkeld door Pierre Cuypers, gekenmerkt door onder meer bakstenen kruisribgewelven in schoon metselwerk i.p.v. gewelven gemaakt in een constructie van latwerk en riet bedekt met een pleisterlaag aangebracht door een stucadoor. Zijn eerste grote kerk met stenen kruisribgewelf is de kerk in Dreumel. Deze kerk bouwde hij aanvankelijk samen met Cornelis van Dijk als zijn bouwopzichter. Van Dijk nam al vrij snel ontslag om als architect-aannemer zijn eerste kerk te bouwen: de neogotische Lambertuskerk in het nabij gelegen Maasbommel.
Volgens kenners zouden in vergelijking met de neogotische kerken van Pierre Cuypers die van van Tulder van minder allure zijn. Sinds de jaren 70 van de vorige eeuw neemt de waardering voor de gotiek en in het bijzonder voor het werk van van Tulder echter weer toe.

Tussen Maas en Waal

De Barbarakerk te Dreumel uit 1869

Bron
W.M.G. Arts & H.J. van Capelleveen, De enige door architect H.J. van Tulder ontworpen kerk in “Maas & Waal” in: Tweestromenland nr 77 (1993) 3-22